گیاه شیرین بیان و خواص آن

نام علمی گیاه: Glycyrrhiza glabra
نام انگلیسی گیاه : Licorice
نام فارسی: شیرین بیان
شیرین بیان بومی آسیای غربی و اروپای جنوبی است و مدت‌هاست که برای درمان بیماری‌های مختلف و طعم‌دهنده آب‌نبات‌ها، نوشیدنی‌ها و داروها استفاده می‌شود . نام دیگر شیرین بیان در فارسی مهک است.
اندام دارویی : ریشه شیرین بیان که یکی از قدیمی ترین داروهای گیاهی جهان به حساب می آید، از ریشه گیاه شیرین بیان (Glycyrrhiza glabra) می باشد.
استفاده دارویی از ریشه شیرین بیان به مصر باستان برمی گردد، جایی که ریشه این گیاه را به نوشیدنی شیرین برای فراعنه تبدیل می کردند .
ترکیب فعال اصلی ریشه شیرین بیان گلیسیریزین است.گلیسیریزین مسئول طعم شیرین ریشه و همچنین خواص آنتی اکسیدانی، ضد التهابی و ضد میکروبی آن است.
از ریشه شیرین بیان در اشکال مختلفی از جمله چای، کپسول، مایعات و حتی ژل های موضعی استفاده می شود .
امروزه بسیاری از مردم از ریشه شیرین بیان برای درمان بیماری هایی مانند سوزش معده، رفلاکس اسید معده، گرگرفتگی، سرفه و عفونت های باکتریایی و ویروسی استفاده می کنند.
علاوه بر این، گفته می‌شود که چای شیرین بیان گلودرد را تسکین می‌دهد،همچنین به صورت ژل‌های موضعی، بیماری‌های پوستی مانند آکنه یا اگزما را درمان می‌کنند
به طور خاص، عصاره شیرین بیان و ترکیبات آن باعث کند شدن یا جلوگیری از رشد سلولی در سرطان های پوست، سینه، کولورکتال و پروستات می شود.
ریشه شیرین بیان ممکن است به محافظت دندان در برابر باکتری هایی که می توانند منجر به پوسیدگی شوند کمک کند.
عصاره شیرین بیان باعث کاهش علائم یائسگی می شود. عصاره ریشه شیرین بیان به عنوان درمانی برای گرگرفتگی در دوران یائسگی پیشنهاد شده است.
همچنین به درمان هپاتیت C کمک می کند . در یک مطالعه آزمایشگاهی افزودن گلیسیریزین به طور قابل توجهی باعث کاهش انتشار ویروس شد. اگرچه این نتایج امیدوارکننده است، اما در مورد انسان تایید نشده است.

منبع : www.healthline.com